İnsan sosyal bir varlıktır. İnsanların kendi türleriyle temas kurduğu ve çeşitli şekillerde iletişim kurduğu bir sosyal devreye duyulan ihtiyaç, insan varoluşu için esastır. Covid-9 salgınıyla birlikte bir distopyanın başlamasıyla birlikte insanlar eve hapsedildi ve insanların bağlantı kurma biçimlerini yeniden düşünmeye zorlandı. İnternet geçici olarak imdada yetişti ve etkileşim, eğitim veya iş gibi insan yaşamının her yönü çevrimiçi ortama taşındı. İnsanlar temel insan bağlantısı olmadan hayatla başa çıkmak için genetik olarak donanımlı olmadığından, zihinsel sağlık sorunları da dahil olmak üzere bir dizi başka sorunla birlikte kısa süre sonra dizüstü bilgisayar yorgunluğu başladı.
Şehirde Erkek Ruh Sağlığı Atölyesi
Salgının yıkıcı etkileri yatıştıktan sonra plan, insanların normal yaşam biçimlerine dönmesiydi. Bununla birlikte, bazı ülkelerde aylarca ve yıllarca süren tecritler, normal hayatımıza dönmeyi de Herkül gibi bir görev haline getirdi. Kendi güvenli alanlarında çalışmak için aylar ve yıllar süren yapay şartlandırmadan sonra, birçok insan konuşma yapmakta veya ofis alanlarında sorunsuz bir şekilde çalışmakta zorlanıyor. Türün ruh sağlığı, başka bir şiddetli koşullanma döngüsünden geçti.
Dünya Sağlık Örgütü’nün (WHO) istatistiklerine göre, 2019’da çalışma çağındaki yetişkinlerin tahmini %15’i bir akıl hastalığından muzdaripti ve dünya genelinde her yıl tahminen 12 milyar iş günü depresyon ve anksiyete nedeniyle kaybediliyor ve bu da her yıl 1 trilyon dolarlık üretkenlik kaybına neden oluyor. Bu bağlamda 2023 yılına kadar dünyanın en kalabalık ülkesi olacak olan Çin örneği öne çıkıyor. Dünya Sağlık Örgütü’ne göre, Çin’de sırasıyla yaklaşık 54 ve 41 milyon insan depresyon ve anksiyete bozukluklarından muzdariptir ve zihinsel hastalığı olan Çinlilerin yüzdesi dünya çapında %12’den fazladır. Bu sadece bir ülkede böyledir. 2023 itibariyle en kalabalık ülke olan Hindistan örneğinde, Aditya Birla Education Trust araştırması, şirket çalışanlarının yaklaşık %48’inin akıl sağlığı sorunlarıyla mücadele ettiğini ve kadınların yüksek akıl sağlığı risklerine karşı erkeklerde %41’e kıyasla %56 daha savunmasız olduğunu ortaya koydu. Uluslararası sistemin en güçlü devleti olan Amerika Birleşik Devletleri’nde, akıl hastalığı olan yaklaşık 53 milyon ABD’li yetişkinin yalnızca %46’sı ruh sağlığı hizmetlerine erişebiliyor ve Society for Human Resource Management’a göre tükenmişlik, bitkinlik ve umutsuzluk işçiler arasında her zamankinden daha yaygın.
Akıl sağlığıyla ilgili konuşmalar her zamankinden çok daha yaygın hale gelirken, dünyanın dört bir yanındaki tüm ülkelerde gerekenden daha az ruh sağlığı tedavi mekanizması var. Pandemi sonrası dünya düzeninde, belirli günlerde evden çalışmayı ve ruh sağlığı nedenleriyle izin almayı takdire şayan önlemler olarak kabul eden yasalar çıkarıldı. Ancak, bu tür yasaların uygulanmasına ilişkin sorular hala belirsizliğini koruyor. Bu yıl dünyanın dört bir yanındaki teknoloji şirketlerinde işten çıkarmalar yaşandı ve son zamanlarda yaşanan işten çıkarmalar, çalışanları zarara uğrattı. Apple Inc. ve Peloton Interactive Inc. gibi büyük isimler liderdi. Geçen yıl, aralarında Apple Inc.’in de bulunduğu bazı şirketler, İşçi Bayramı’nı şirket çalışanlarının haftada en az üç kez ofiste olması için son tarih olarak belirledi. Pandemi, işin evden yapılabileceğini ve yapılacağını kanıtladı ve işe gidip gelirken kazanılan zamandan ve azaltılan kirlilik maliyetlerinden de tasarruf sağlandı. Ancak şirketler, çalışanların ofis alanına geri döndüğünü vurguluyor. Önceki pandemi sonrası “normal” duruma dönüşle birlikte, aynı eski fazla mesai, eksik molalar ve tükenmişlik mücadeleleri geri döndü. İnsan üretkenliğini artırmak için Avrupa Birliği’nin (AB) eylemleri takdire şayandır. AB’de bir işveren, personelinin dört aya kadar bir referans süresi boyunca fazla mesai dahil olmak üzere haftada ortalama 48 saatten fazla çalışmamasını sağlamalıdır. İhlaller için uygulanan yasalar vardır. Ancak bu, hem gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkeler de dahil olmak üzere dünyadaki çok sayıda ülke için geçerli değil. Çin’de 996 saatlik sistem son derece sinsi olarak görülüyor ve Çinli gençler çeşitli şekillerde buna karşı çıktılar. 996 saat sistemi, adını çalışanların haftada altı gün sabah 9’dan akşam 9’a kadar – haftada toplam 72 saat – çalışması gerekliliğinden alan bir çalışma programıdır! Çinli Gen Z, 996 çalışma kültürüne isyan etmeye başlıyor ve salgın sırasında, Balıklara Dokunmak adlı yeni bir felsefe nesilde kök saldı. Terim, balık tutmak için en iyi zamanın suyun çamurlu olduğu zaman olduğu sözünden gelir. Patronların dikkati dağıldığında, genç Çinliler işte tembellik eder, yalnızca temel ihtiyaçları karşılar, tuvalete sık sık mola verir ve fazla mesai yapmayı reddeder. Aynı zamanda Z kuşağının yetersiz ücret karşısında umutsuzluğunu da yansıtıyor.
Dünya çapındaki şirketler ve yasa koyucular için, işle ilgili zihinsel krizlerin maliyetlerini kimin üstlendiği sorusu ortaya çıkıyor. Hindistan, ABD ve Çin de dahil olmak üzere çeşitli ülkelerde mevzuat mevcut olsa da, sıkı uygulama bir gerçeklik olmaya devam ediyor. Küresel ekonomi, yalnızca insanların etkileşim kurma, çalışma ve hayatta kalma biçimlerini etkilemeyen bir salgından sonra gerçekten toparlandıysa ve üretkenliği artırdıysa, o zaman yalnızca kağıdın ötesine geçen aynı ihtiyacı teşvik eden koşullar yaratılmalıdır.
Bu makale, Sonipat OP Jindal Üniversitesi, Doçent ve Kuzeydoğu Asya Çalışmaları Direktörü Sriparna Pathak tarafından yazılmıştır.
Şehirde Erkek Ruh Sağlığı Atölyesi
Salgının yıkıcı etkileri yatıştıktan sonra plan, insanların normal yaşam biçimlerine dönmesiydi. Bununla birlikte, bazı ülkelerde aylarca ve yıllarca süren tecritler, normal hayatımıza dönmeyi de Herkül gibi bir görev haline getirdi. Kendi güvenli alanlarında çalışmak için aylar ve yıllar süren yapay şartlandırmadan sonra, birçok insan konuşma yapmakta veya ofis alanlarında sorunsuz bir şekilde çalışmakta zorlanıyor. Türün ruh sağlığı, başka bir şiddetli koşullanma döngüsünden geçti.
Dünya Sağlık Örgütü’nün (WHO) istatistiklerine göre, 2019’da çalışma çağındaki yetişkinlerin tahmini %15’i bir akıl hastalığından muzdaripti ve dünya genelinde her yıl tahminen 12 milyar iş günü depresyon ve anksiyete nedeniyle kaybediliyor ve bu da her yıl 1 trilyon dolarlık üretkenlik kaybına neden oluyor. Bu bağlamda 2023 yılına kadar dünyanın en kalabalık ülkesi olacak olan Çin örneği öne çıkıyor. Dünya Sağlık Örgütü’ne göre, Çin’de sırasıyla yaklaşık 54 ve 41 milyon insan depresyon ve anksiyete bozukluklarından muzdariptir ve zihinsel hastalığı olan Çinlilerin yüzdesi dünya çapında %12’den fazladır. Bu sadece bir ülkede böyledir. 2023 itibariyle en kalabalık ülke olan Hindistan örneğinde, Aditya Birla Education Trust araştırması, şirket çalışanlarının yaklaşık %48’inin akıl sağlığı sorunlarıyla mücadele ettiğini ve kadınların yüksek akıl sağlığı risklerine karşı erkeklerde %41’e kıyasla %56 daha savunmasız olduğunu ortaya koydu. Uluslararası sistemin en güçlü devleti olan Amerika Birleşik Devletleri’nde, akıl hastalığı olan yaklaşık 53 milyon ABD’li yetişkinin yalnızca %46’sı ruh sağlığı hizmetlerine erişebiliyor ve Society for Human Resource Management’a göre tükenmişlik, bitkinlik ve umutsuzluk işçiler arasında her zamankinden daha yaygın.
Akıl sağlığıyla ilgili konuşmalar her zamankinden çok daha yaygın hale gelirken, dünyanın dört bir yanındaki tüm ülkelerde gerekenden daha az ruh sağlığı tedavi mekanizması var. Pandemi sonrası dünya düzeninde, belirli günlerde evden çalışmayı ve ruh sağlığı nedenleriyle izin almayı takdire şayan önlemler olarak kabul eden yasalar çıkarıldı. Ancak, bu tür yasaların uygulanmasına ilişkin sorular hala belirsizliğini koruyor. Bu yıl dünyanın dört bir yanındaki teknoloji şirketlerinde işten çıkarmalar yaşandı ve son zamanlarda yaşanan işten çıkarmalar, çalışanları zarara uğrattı. Apple Inc. ve Peloton Interactive Inc. gibi büyük isimler liderdi. Geçen yıl, aralarında Apple Inc.’in de bulunduğu bazı şirketler, İşçi Bayramı’nı şirket çalışanlarının haftada en az üç kez ofiste olması için son tarih olarak belirledi. Pandemi, işin evden yapılabileceğini ve yapılacağını kanıtladı ve işe gidip gelirken kazanılan zamandan ve azaltılan kirlilik maliyetlerinden de tasarruf sağlandı. Ancak şirketler, çalışanların ofis alanına geri döndüğünü vurguluyor. Önceki pandemi sonrası “normal” duruma dönüşle birlikte, aynı eski fazla mesai, eksik molalar ve tükenmişlik mücadeleleri geri döndü. İnsan üretkenliğini artırmak için Avrupa Birliği’nin (AB) eylemleri takdire şayandır. AB’de bir işveren, personelinin dört aya kadar bir referans süresi boyunca fazla mesai dahil olmak üzere haftada ortalama 48 saatten fazla çalışmamasını sağlamalıdır. İhlaller için uygulanan yasalar vardır. Ancak bu, hem gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkeler de dahil olmak üzere dünyadaki çok sayıda ülke için geçerli değil. Çin’de 996 saatlik sistem son derece sinsi olarak görülüyor ve Çinli gençler çeşitli şekillerde buna karşı çıktılar. 996 saat sistemi, adını çalışanların haftada altı gün sabah 9’dan akşam 9’a kadar – haftada toplam 72 saat – çalışması gerekliliğinden alan bir çalışma programıdır! Çinli Gen Z, 996 çalışma kültürüne isyan etmeye başlıyor ve salgın sırasında, Balıklara Dokunmak adlı yeni bir felsefe nesilde kök saldı. Terim, balık tutmak için en iyi zamanın suyun çamurlu olduğu zaman olduğu sözünden gelir. Patronların dikkati dağıldığında, genç Çinliler işte tembellik eder, yalnızca temel ihtiyaçları karşılar, tuvalete sık sık mola verir ve fazla mesai yapmayı reddeder. Aynı zamanda Z kuşağının yetersiz ücret karşısında umutsuzluğunu da yansıtıyor.
Dünya çapındaki şirketler ve yasa koyucular için, işle ilgili zihinsel krizlerin maliyetlerini kimin üstlendiği sorusu ortaya çıkıyor. Hindistan, ABD ve Çin de dahil olmak üzere çeşitli ülkelerde mevzuat mevcut olsa da, sıkı uygulama bir gerçeklik olmaya devam ediyor. Küresel ekonomi, yalnızca insanların etkileşim kurma, çalışma ve hayatta kalma biçimlerini etkilemeyen bir salgından sonra gerçekten toparlandıysa ve üretkenliği artırdıysa, o zaman yalnızca kağıdın ötesine geçen aynı ihtiyacı teşvik eden koşullar yaratılmalıdır.
Bu makale, Sonipat OP Jindal Üniversitesi, Doçent ve Kuzeydoğu Asya Çalışmaları Direktörü Sriparna Pathak tarafından yazılmıştır.